Fílakonan

Jæja, ég er búin að sofa í þrjár nætur með svefngrímuna mína. Ranann, eins og barnabörnin segja - reyndar er Sauðargæran ekki búinn að sjá græjuna en ég setti grímuna á mig í gær fyrir systur hans til að skemmta henni, hún leit á mig og sagði: -Ég ætla aldrei að gista hjá þér aftur.

Ég veit ekki hvort viðbrögð bróður hennar verða þau sömu en hann er búinn að frétta af rananum og er spenntur fyrir að fá að sjá hann. Kannski ég bjóði honum gistingu fljótlega, það kemur þá í ljós hvort honum finnst amman vera eins og vanskapaður fíll eða geimvera eða Hannibal Lecter eða eitthvað - nei, hann veit annars ekkert hver Hannibal Lecter er.

Mér gengur annars ágætlega að venjast grímunni - sem er bara nefgríma, ég þarf líklega ekki græjuna sem sett er yfir allt andlitið og lætur mann líta út eins og - tja, eins og geimveru - nema ég er víst með extra small nasir, það hafði mér ekki dottið í hug. (Svo komst ég að því að fólk með litlar nasir á víst að vera sparsamara en aðrir. Það hefði mér heldur aldrei dottið í hug. Né neinum sem þekkir mig.)

Virkar þetta? Tja, ég fór í tékk í morgun og tækið sýndi að ég hafði sofið alveg ljómandi vel þessar þrjár nætur (hmm, nema kannski þá fyrstu en það má skrifa á rauðvínið) - engin öndunarstopp eða neitt. Ég var líka alveg óvenju hress í gær. Reyndar grútsyfjuð í morgun en ég fór líka alltof seint að sofa í gærkvöldi (nótt).

Svo að ég er bara bjartsýn á þetta. Get kannski bráðum farið að fylgjast með sjónvarpsþáttum aftur án þess að sofna stöðugt og missa af plottinu.