Vartapparnir

Ég man ekki hvort ég hef einhverntíma sagt frá gamla manninum sem ég sá einu sinni í Bónus á Laugavegi. Hann rölti þar um hálfráðvilltur, stoppaði öðru hverju starfsmenn sem hann sá (þetta var þegar svo til allir starfsmenn þarna töluðu íslensku) og spurði þá að einhverju en uppskar bara furðusvip og axlaypptingar. Að lokum var gamli maðurinn farinn að ganga um og spyrja út í loftið:

-Getur enginn sagt mér hvort það fást hérna vartappar?

Ég er vön að kaupa mína vartappa í Brynju. Get gengið þar að þeim sjálf og þarf ekkert að spyrja; mundi reyndar spyrja um öryggi ef ég þyrfti þess en þó efast ég ekki um að þeir í Brynju kannist alveg við vartappa. En í gær var ég í Byko, mundi að það var ekki til neitt varaöryggi og ákvað að kaupa slíkt, af því að ég er nú með matarboð á laugardaginn og þá er verra ef maður stendur skyndilega uppi rafmagnslaus (eða gaslaus ef því er að skipta).

Allavega, þá fann ég öryggi. Reyndar ekki stök, heldur fimm saman í pakka. En þegar ég leit á umbúðirnar, þá stóð þar skýrum stöfum Vartappi.

Ég sem hélt að ekki nokkur maður notaði þetta ágæta orð nema náttúrlega gamli maðurinn í Bónus, sem er örugglega löngu dáinn. En það lifir greinilega góðu lífi í Byko. Eða allavega hjá þeim sem pakkar öryggjunum fyrir þá; á kassakvittuninni stendur reyndar bara Öryggi.