Tíu réttir

Ég er að undirbúa matarboð í kvöld. Var búin að lofa sjö réttum en mér sýnist stefna í að þeir verði frekar tíu ...

En allt undir kontról samt, skipulag er jú mín sterkasta hlið eins og mínir nánustu vita (sem springa úr hlátri þegar þeir lesa þetta) og undirbúingur gengur svo vel að akkúrat þessa stundina hef ég ekkert að gera. Var meira að segja búin að láta mér detta í hug gómsætan smárétt sem ég gæti skotið inn í, passaði akkúrat á milli hörpuskelfisksins með grænbaunamaukinu og butternut-kúrbítssúpunnar. En sá að mér. Tíu duga alveg.

Ég er nógu mikið átvagl til að fara létt með að borða tíu rétti. En ég veit ekki með gestina. Kemur í ljós.

Eitt hint samt: Í svona margrétta veislu - sem fólk er náttúrlega yfirleitt ekki að halda eða lenda í á hverjum degi - borgar sig að spara við sig brauðið. Á veitingahúsum er oft verið að halda brauði stíft að manni framan af máltíð og ef boðið er upp á nokkra smárétti á undan aðalréttinum freistast maður oft til að borða of mikið af brauði á meðan maður er enn svangur - og er svo orðinn allt of saddur af brauðáti þegar kemur að aðalréttinum og ég tala nú ekki um eftirréttinum.

Ég býð ekki upp á mikið af brauði.