Átvögl og eldavélar

Jæja, þá er eldavélin komin og stendur hér frammi á gangi. Maðurinn sem tengir hana ætlar að koma á miðvikudaginn og þá þarf að vera búið að saga burt part af eldhúsinnréttingunni. Sauðargæran var mjög impressed yfir nýju vélinni og hlakkar mikið til að geta farið að elda á fullu. Það geri ég reyndar líka. Samt hlakka ég eiginlega enn meira til að fá uppþvottavélina mína aftur - hún er búin að vera á Kárastígnum síðan ég flutti en nú verður allavega pláss fyrir hana aftur.

Og svo er hægt að fara að byrja að gera matreiðslubók. Uppskriftalistinn nánast frágenginn, eftir að grisja hann dálítið.

Kvöldmaturinn var borðaður næstum upp til agna. Boltastelpan er nú ekki alltaf lystargóð en hún hámaði í sig þvílík ókjör af kjöti, karrísósu og hrísgrjónum að ég var farin að verða smeyk um að henni yrði bumbult af. Henni ofbuðu amerískar skammtastærðir (og holdafar margra Bandaríkjamanna) þegar við vorum á matsölustöðum í Baltimore á dögunum en þarna var hún örugglega komin upp í góðan amerískan skammt. Það var allavega engin þörf á doggy bag. Samt keypti ég töluverðan slatta af kjöti. Það var reyndar ekki til neitt súpukjöt í Bónus (og ekki í fyrsta skipti sem ég lendi í því) nema eitthvert skagfirskt rollukjöt sem mig langaði nákvæmlega ekkert í og hef ég þó enga sérstaka fordóma gagnvart skagfirskum rollum og hef borðað mikið af þeim um dagana. Ég var að flýta mér (var að fara heim að taka á móti nýju eldavélinni) og keypti því lítið læri, niðursagað, og bóg.

Það er enginn afgangur. Ég er umkringd átvöglum.

Allavega þegar er kjöt og karrí í matinn.