Ég er ekki búin að taka niður fjandans jólaskrautið (já, ég er orðin leið á því) en það er bara af því að Sauðargæran kemur sennilega á eftir og mig minnir endilega að hann hafi verið búinn að lýsa eindregnum hug á að fá að taka þátt í því verkefni. Ég reikna með að hann standi sig vel í því ekki síður en skreytingunum.

Annars er aðalerindið hans að fá að horfa á þann hluta af 10. kóngsríkinu sem ég tók upp á milli jóla og nýárs; hann sá þetta nefnilega ekki heima hjá sér en sá svo smábút hjá mér og var stórhrifinn, bæði vegna þess að önnur aðalkarlpersónan var nafni hans en þó hreifst hann einkum og sér í lagi af tröllunum. Svo sá hann annan bút í fyrrakvöld og beið allan tímann eftir því að tröllunum sæist bregða fyrir en þá vildi svo til að það var einmitt búið að breyta þeim í gull en ekki bræða þau aftur svo að hann missti af þeim. En bíður spenntur eftir að sjá meira.

Hann er ævintýramaður. Vill samt hafa ævintýrin dálítið krassandi, helst þarf að éta einhvern eða að minnsta kosti höggva af honum hausinn. Systir hans var svona líka. Hún fékk að horfa á Ódysseifskviðu þegar hún var á svipuðum aldri og fannst langmest gaman þegar kýklópinn fór að bíta hausinn af mönnum Ódysseifs.

Sum börn eru bara blóðþyrstari en önnur frá náttúrunnar hendi.