(function() { (function(){function b(g){this.t={};this.tick=function(h,m,f){var n=void 0!=f?f:(new Date).getTime();this.t[h]=[n,m];if(void 0==f)try{window.console.timeStamp("CSI/"+h)}catch(q){}};this.getStartTickTime=function(){return this.t.start[0]};this.tick("start",null,g)}var a;if(window.performance)var e=(a=window.performance.timing)&&a.responseStart;var p=0=c&&(window.jstiming.srt=e-c)}if(a){var d=window.jstiming.load; 0=c&&(d.tick("_wtsrt",void 0,c),d.tick("wtsrt_","_wtsrt",e),d.tick("tbsd_","wtsrt_"))}try{a=null,window.chrome&&window.chrome.csi&&(a=Math.floor(window.chrome.csi().pageT),d&&0=b&&window.jstiming.load.tick("aft")};var k=!1;function l(){k||(k=!0,window.jstiming.load.tick("firstScrollTime"))}window.addEventListener?window.addEventListener("scroll",l,!1):window.attachEvent("onscroll",l); })();

Konan sem kyndir ofninn sinn

Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu

29.3.05

Já, vegna þess að ég reyndi of mikið á hnéð komst ég aldrei á Fávitann, sem mun reyndar vera grænmetisveitingastaður/bar, þannig að ég gat ekki smakkað drykkinn Glæpur og refsing. Sá heldur ekki ástæðu til að vera að sulla í mig einhverjum drykkjarblöndum þegar vodkinn var svona ljómandi góður.

Í staðinn fór ég í síðdegiste á Grand Hotel Europa sem er afskaplega fínt hótel þar sem kostar örugglega alveg skelfilega glás af peningum að gista. En rússneskt te með bakkelsi var alveg inni á fjárhagsáætlun íslenskrar húsmóður og hægt að sitja þarna mitt í öllum glæsileikanum, hlusta á hörpuslátt, gæða sér á tei og eplastrudel og láta sér líða eins og rússneskri aðalsfrú. Eða líklega fremur mafíósafrú.

Venjulegir Rússar fara náttúrlega ekki á svona staði. En þeir virtust samt hafa það bara ágætt. Vöruúrvalið í kjörbúðunum var (þegar frá eru taldir tilbúnir réttir og þess háttar) sambærilegt við það sem gerist í reykvískum búðum. Nema í kjöt- og fiskborðunum. Þar var margfalt meira úrval í rússnesku búðunum en hér.

Ég sá enga betlara á götunum í Pétursborg. (Þeir eru þar samt örugglega.) En um leið og ég gekk út af Hovedbanegården í Kaupmannahöfn var ég nærri dottin um einn.

|