Það er svei mér þá hægt að mætast sumstaðar á göngunum núna. Maður þarf að vísu stundum að skáskjóta sér framhjá tröppum þar sem iðnaðarmenn eru að bora í loftið eða smeygja sér inn á næstu skrifstofu á meðan verið er að bera skrifborð framhjá en annars er þetta allt að komast í orden. Umbrots- og skönnunardeildin var eins og völundarhús í morgun, ég var að ganga þar í gegn og lenti tvisvar í blindgötu á milli skápa, skrifborða sem stóðu upp á endann, munaðarlausra skilrúma og skrifstofustóla (að ógleymdum sagandi iðnaðarmönnum) en hafði mig í gegn á endanum.

Merkilegt samt hvað hægt er að láta hlutina ganga. Það átti eftir að taka mynd af einum rétti og ég eldaði hann heima hjá mér í gærkvöldi, gróf mig í gegnum eldhúsdótskaosið þar til ég hafði uppi á örbylgjuofninum til að hita hann, og svo var sett upp neyðarstúdíó á skrifborði ljósmyndarans (sem er inni í áðurnefndu völundarhúsi, það er verið að smíða milliveggi fyrir stúdíóið), hrosshúð fengin lánuð hjá Húsum og híbýlum og smellt af myndum ... alveg ljómandi fín útgáfa og Gísli ljósmyndari sagði að það væri greinilega bara heimtufrekja og vitleysa í sér og kollegum sínum að vilja hafa stúdíó, það væri engin þörf á því. Kannski þarf ekki skrifborð og stóla heldur, prófarkalesari Gestgjafans sat hér á pappakassa í gær með tölvuna á smáborði fyrir framan sig og leiðrétti í gríð og erg.

En þetta er allt að smella.