Þegar ég er í vondu skapi finnst mér gott að stússast í eldhúsinu.
Þegar ég er hálflasin finnst mér gott að stússast í eldhúsinu.
Þegar ég er þreytt finnst mér gott að stússast í eldhúsinu.
Þegar ég ætti að vera að gera eitthvað annað finnst mér gott að stússast í eldhúsinu.
Þegar sjónvarpið er að drepa mig úr leiðindum og ég á ekkert spennandi að lesa finnst mér gott að stússast í eldhúsinu.

En þegar þetta fer allt saman finnst mér það eiginlega ekki gott. Þá er kvöldmaturinn hér á bæ kannski eitthvað á þessa leið:

Letingjavængir

8-900 g forsteiktir kjúklingavængir (Hot Wings frá Ísfugli)
750 g forsteiktir kartöflubátar frá Þykkvabæjarkartöflum
4 msk ólífuolía
1 msk African-kryddblanda frá NOmU (eða bara einhver önnur hentug kryddblanda)
1 tsk óreganó
salt (Maldon auðvitað, þetta á að vera sælkeraréttur)

Ofninn hitaður í 200°C. Kjúklingavængjum og frosnum kartöflubátum blandað saman í stóru, eldföstu fati eða ofnskúffu. Olía og krydd hrært saman í skál og dreypt jafnt yfir. Blandað vel. Sett í ofninn og steikt í 20 mínútur.
Gott að hafa með þessu ídýfu, t.d. sýrðan rjóma kryddaðan með pipar, salti og örlitlum hvítlauk eða einhverjum kryddjurtum. Eða muldum gráðaosti.

Ég var nú svo löt að ég notaði bara puttana. Efnafræðistúdentinn er miklu penni en ég svo að hann notaði hníf og gaffal.