Ég steikti tvær vænar Gressingham-endur í kvöldmatinn. Búin að eiga þær í frysti síðan í vor en þær voru ljómandi góðar. Ég notaði aðferð sem ég hef áður beitt með góðum árangri, gufusauð endurnar fyrst (á grind yfir ofnskúffu með bringuna niður og álpappír breiddur vel yfir). Þegar þær voru nærri fulleldaðar tók ég svo álpappírinn af, sneri öndunum, penslaði bringurnar með gljáa og steikti þær áfram þar til þær höfðu tekið góðan lit. Þær urðu mjög safaríkar og bragðgóðar. Það þarf bara að muna að pikka bringuskinnið vel með hnífsoddi, þá bráðnar fitan úr og lekur niður í soðið í ofnskúffunni. Sem gefur afskaplega góða sósu.

Endurnar voru furðu drjúgar, það voru sjö fullorðnir í mat og svo Boltastelpan, sem borðaði aðallega brúnaðar kartöflur, og Sauðargæran, sem borðaði ristað brauð. Forrétturinn var nefnilega heimareyktur lax sem mér var gefinn og ég bar fram á salati úr silfurblöðku með ristuðu brauði og léttri sósu úr sýrðum rjóma, dijonsinnepi og hunangi. Eftirrétturinn var hins vegar frekar misheppnaður en ég held að mér fyrirgefist það alveg.

Vínkjallarinn minn er tómur svo að ég gaf fólki bara malt og appelsín með. Þetta var eiginlega hálfgerð jólamáltíð. Líklega kemst ég aldrei nær því en þetta að elda jólamat ofan í foreldra mína.