Fyrst ég var að tala um tískunöfn: Ætli Anna ömmusystir mín og maður hennar hafi gert sér grein fyrir hverju þau voru að hleypa af stað þegar þau voru að velja börnum sínum nöfn á 2. og 3. áratug síðustu aldar - Sindri, Fjalar, Frosti, Máni og Vaka? Systkinin voru fyrst eða með þeim allra fyrstu til að bera þessi nöfn. Reyndar er líklega ekki rétt að segja að þau hafi komið af stað tískubylgju því að það er ekki fyrr en á síðustu árum sem nöfnin verða mjög algeng - aðallega þó Sindri og Máni - en þau voru allavega að feta ótroðnar slóðir og ég er viss um að mjög mörgum hafa þótt þessi nöfn óttaleg ónefni.

Mér finnst alltaf svolítið skrítið þegar verið er að tala um eitthvert nýtt nafn eða tískunafn og fólk segir ,,já, þetta er voða fallegt á litlu barni en getið þið hugsað ykkur alþingismann eða bankastjóra sem heitir Mikael Máni eða Gyðja Mist?" - jú, ég get það reyndar vel. Þetta eru ekki nöfn sem ég hefði valið sjálf en þau fara ekkert verr á bankastjórum og alþingismönnum en öðrum. Og bankastjórar og þingmenn heita ekki endilega algengum eða ,,venjulegum" nöfnum, mér dettur í hug Sólon Sigurðsson bankastjóri og Siv Friðleifsdóttir. Bara á meðan viðkomandi heitir ekki Mist Eik ...

Ég var annars mikið að velta því fyrir mér að láta efnafræðistúdentinn heita Grímúlf eftir langalangalangalangalangafa mínum. Það er allavega ekki tískunafn. En hefði eftir á að hyggja líklega ekki farið honum vel, hann er ekkert Grímúlfslegur.