Ég kom með tvo bókakassa með mér að norðan. Annað eru bækur frá pabba sem hann er byrjaður að skipta upp milli afkomendanna; ég tek eins lítið og ég mögulega get því að ég hef ekki pláss en get þó ekki hafnað þeim með öllu og vil það heldur ekki. Í hinum kassanum var mér sagt að væru gamlar barnabækur sem ég ætti. Ég var reyndar búin að taka ýmsar uppáhaldsbækurnar mínar fyrir löngu en þær lentu margar hjá efnafræðistúdentinum og urðu eftir þegar hann flutti frá föður sínum eins og fleira. Ég hafði aldrei löngun til að sækja þær þangað.

Nú, en ég var að opna þennan kassa, og jú, þarna eru aðallega barnabækur. Sumar eru merktar mér, aðrar hafa verið taldar tilheyra mér fremur en einhverju systkina minna - þarna eru nokkrar Dularfullu- og Fimmbækur, Baldintáta, Tumi á ferð og flugi, Ævintýri á hafsbotni (Bob Moran), Suður heiðar eftir Gunnar M. Magnús, Íslandsför Ingu (ég átti hana nú aldrei, heldur mamma), Litla músin og stóra músin - ekkert kannast ég nú við þá bók.

Svo eru fáeinar ástarsögur sem ég hef eignast á unglingsárum. Nokkrar bækur sem foreldrar mínir hafa úrskurðað að ég hlyti að eiga, eins og Grundvöllur lenínismans eftir J. Stalín og Úrval úr ritum Bahá'u'lláh (já, það voru ýmsar pælingar í gangi hér fyrr á tíð). Fáeinar undarlegar ljóðabækur, þar á meðal Sér þú ekki, fugl? eftir Tryggva Hansen. Ég játa alveg á mig að eiga þessar bækur. Flestar allavega.

En hvers vegna í ósköpunum Landafundir og landakönnun, gefin út af Sjómannaútgáfunni 1951, hefur dæmst á mig - ja, það skil ég með engu móti. Ég hef ekki einu sinni lesið þessa bók og man aldrei eftir að hafa séð hana áður. Sem hlýtur að þýða að hún hafi ekki verið til á bernskuheimilinu því að ég las örugglega allt sem þar var til nema Vísindi nútímans.

Ég á enn eftir að opna hinn kassann; eftir að vita hverju gömlu hjónin hafa laumað ofan í hann.