Veðrið er töluvert betra hér í gær en það var í London í dag. Eða kannski er það ósköp svipað en mér finnst það bara betra. Reyndar sáust ýmis sýnishorn af veðri þar í gær og strákurinn í lobbíinu á hótelinu, sem reyndar var tvífari Stefáns Pálssonar, sagði við mig að í London mætti stundum sjá allar árstíðir á sama degi; þetta væri einmitt einn slíkur. En við Íslendingar erum nú ekki óvön því.

Þar sem ég þekki barnabarnið mitt fór ég með hana á hryllingssýninguna í London Dungeons, henni til óblandinnar ánægju, enda kann hún ekki að hræðast. Allavega ekki blóð, gor, Kobba kviðristu, drauga og vampírur. Hápunkturinn var þegar bátur sem átti að flytja okkur á ,,aftökustaðinn" bilaði og við sátum fastar í niðamyrkri þar til starfsmenn komu okkur til bjargar og leiddu okkur eftir mjóum brúm, niður bratta stiga og um ýmsa rangala (nei, þetta var ekki partur af sjóinu).

Það var líka merkilegt (en kannski ekki alveg eins skemmtilegt) þegar við vorum sestar inn í neðanjarðarlest á Knightsbridge-stöðinni og allt í einu voru allir reknir út úr lestinni og út af stöðinni - við vissum aldrei hvað kom til, sennilega hefur einhver gleymt tösku á stöðinni og það hefur þurft að athuga hvort þar væri sprengja. Boltastelpunni þótti líka merkilegt þegar öryggisverðirnir við London Eye yfirfóru okkur með málmleitartæki og leituðu svo í hverri einustu körfu eftir hverja einustu ferð. (Annars var mér sagt, sel það ekki dýrara en ég keypti, að ein ástæðan fyrir auknu eftirliti í hjólinu væri sú að búið væri að stofna undirdeild í Mile High-klúbbnum sem tæki inn meðlimi eftir ferðir með London Eye ...)