Newcastle kom mér dálítið á óvart, ég gekk trúlega með einhverjar hugmyndir um hálfniðurnídda og dauðalega norðurenska iðnaðarborg - ,,coals to Newcastle" var kannski það sem fyrst kom í hugann. Sennilega voru þessar hugmyndir meira í ætt við þá Newcastle sem afi Boltastelpunnar lýsir í endurminningabók sinni þar sem hann fjallar aðallega um fyrstu tvo áratugina sem hann starfaði í lögreglunni í Newcastle. En borgin hefur ansi mikið breyst síðan og mikil uppbygging orðið; við hlið járnbrautarstöðvarinnar þar sem áður var kjötmarkaður, rottur, smáglæpamenn og lítil lögreglustöð þar sem Big Mac hóf lögregluferil sinn er núna risin líftæknimiðstöð þar sem er m.a. mjög skemmtileg fræðslu- og leikjamiðstöð fyrir börn sem Boltastelpan var mjög hrifin af.

Annars gistum við ekki í Newcastle sjálfri, heldur í útborginni Gosforth. Ég fór að lesa mér til um Newcastle í tímariti Easy-Jet í flugvélinni á leið frá Kaupmannahöfn og þar stóð einmitt að konur í leit að ríkum eiginmanni ættu að leggja leið sína til Gosforth, þar byggju fleiri milljónamæringar en t.d. í Notting Hill. Mér leist nú nokkuð vel á þetta og ekki vantaði það að nóg var af glæsihúsum og flottum bílum í Gosforth. Jafnvel þóttist ég grilla í einn eða tvo myndarlega karlmenn tilsýndar. En því miður kynntu McKenzie-hjónin mig ekki fyrir neinum ógiftum nágrönnum sínum svo að ég kom ólofuð til baka.