(function() { (function(){function b(g){this.t={};this.tick=function(h,m,f){var n=f!=void 0?f:(new Date).getTime();this.t[h]=[n,m];if(f==void 0)try{window.console.timeStamp("CSI/"+h)}catch(q){}};this.getStartTickTime=function(){return this.t.start[0]};this.tick("start",null,g)}var a;if(window.performance)var e=(a=window.performance.timing)&&a.responseStart;var p=e>0?new b(e):new b;window.jstiming={Timer:b,load:p};if(a){var c=a.navigationStart;c>0&&e>=c&&(window.jstiming.srt=e-c)}if(a){var d=window.jstiming.load; c>0&&e>=c&&(d.tick("_wtsrt",void 0,c),d.tick("wtsrt_","_wtsrt",e),d.tick("tbsd_","wtsrt_"))}try{a=null,window.chrome&&window.chrome.csi&&(a=Math.floor(window.chrome.csi().pageT),d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.chrome.csi().startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a==null&&window.gtbExternal&&(a=window.gtbExternal.pageT()),a==null&&window.external&&(a=window.external.pageT,d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.external.startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a&&(window.jstiming.pt=a)}catch(g){}})();window.tickAboveFold=function(b){var a=0;if(b.offsetParent){do a+=b.offsetTop;while(b=b.offsetParent)}b=a;b<=750&&window.jstiming.load.tick("aft")};var k=!1;function l(){k||(k=!0,window.jstiming.load.tick("firstScrollTime"))}window.addEventListener?window.addEventListener("scroll",l,!1):window.attachEvent("onscroll",l); })();

Konan sem kyndir ofninn sinn

Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu

27.6.04

Æi, ég verð samt að koma með dálítið minningablogg. En það verða þó bara matarminningar. Þetta var það sem fyrst kom í hugann, sirka frá árunum 1965-80:

Árstíðabundinn eggjaskortur. Eggjahamstur fyrir jól og páska. Biðraðir í Hagkaup af því að þar eru auglýst egg ,,bara einn bakki á mann" og kaupmenn auglýsa egg ,,aðeins handa föstum viðskiptavinum".
Rækjur bara fáanlegar niðursoðnar í pínulitlum dósum. (Humar óþekktur.)
Farsbrauð, vinsæll réttur á árunum kringum 1970. Kjötfarsi smurt á brauðsneiðar, þær settar á pönnu, meira farsi smurt á hina hliðina á meðan sú fyrri brúnast, snúið við. Borðað með tómatsósu.
Litað sykurvatn með kjörnum.
Rabarbarabitar á flöskum.
Ítalskur kjötréttur. Smásteik með spaghettí úr dós og bleikri sósu ,,bragðbættri" með Libby's-tómatsósu.
Vínarsnitsel með grænum baunum, rauðkáli og gaffalbitum.
Gaffalbitar.
Körfukjúklingur með duftfrönskum.
Ísinn úr ísbúðinni á Króknum. Hann var geymdur í pappaumbúðum í frystikistu og þegar maður pantaði ís (hægt að velja um mjólkurís og rjómaís) skóf afgreiðslustúlkan upp úr kassanum í kramarhús úr málmi, setti það í ísvélina og lagðist svo af öllu afli á stöng sem stóð út úr vélinni og pressaði ísinn ofan í brauðformið. Betri ís var ekki til.
Saxbauti með lauksósu frá KEA.
Rótarkaffi og Ludvig Davids kaffibætir.
Öll epli voru rauð og aðrir litir óhugsandi. Eplakassi fyrir jólin, með fjólubláum bylgjóttum pappaspjöldum á milli laga.
Hver einasta máltíð tvíréttuð, kvölds og morgna.
,,Robin Hood, ameríska vítamínbætta hveitið." 50 kílóa pokarnir voru allavega góðir, lökin sem saumuð voru úr þeim eru mörg hver enn í notkun.
Víkingaspjót á Holtinu.
Djúpsteiktur camembert með rifsberjahlaupi.
Hamborgari með spæleggi og ananas.
Einn ananashringur úr dós með flestum réttum á veitingahúsum. Seinna var það ein kívísneið.
Maya-kornfleks (,,Meira Maya, meira Maya.")
Óhrært skyr vafið í pappír, vel súrt og svo þykkt að það mátti skera það með hníf.
Kjuregej Alexandra að auglýsa Bláa borðann.
Kakó með rjóma í öllum barnaafmælum.
Lemon 21. Að ógleymdu kláravíni.
Flestar uppskriftir innihéldu orðin ,,100 g smjörlíki til steikingar".

Og svo framvegis ...

|