Fyrst ég er komin út í þessa sálma ... Ég held og vona að eitthvað hafi breyst í þessum efnum. Kannski sameiginlegt forræði hafi breytt einhverju. En fyrir tíu til fimmtán árum var svo óalgengt að konur gæfu eftir forræði yfir börnum sínum að þegar það gerðist var það almenn skoðun að eitthvað hlyti að vera að.

Eitt af því sem mér fannst óþægilegt að takast á við var spurningarnar sem ég var stundum spurð beint út en lágu þó miklu oftar ósagðar í loftinu: Hvernig gastu þetta? Hvers vegna í ósköpunum varstu að gefa frá þér forræði yfir barninu þínu? Aldrei gæti ég þetta ... Og spurningin sem ég var aldrei spurð en fann oft fyrir: Ertu óhæf móðir?

Ég átti bara eitt svar við þessum spurningum þegar þær komu fram; að spyrja á móti: - Mundirðu spyrja mig að þessu ef ég væri karlmaður?

Það kom aldrei neitt svar við því.