Áðan lagði ég mig í lífshættu við að ná í jólaskrautskörfuna sem er geymd allt árið uppi á bókahillunum inni hjá mér. Og í fyrsta skipti svo ég muni hafði Boltastelpan (sem gisti hjá mér í nótt) ekki nokkurn minnsta áhuga á að hjálpa mér að fara í gegnum skrautið, hún vildi bara horfa á ,,70 mínútur" sem hún fékk í afmælisgjöf á dögunum - eða öllu heldur, valdi sér sjálf í skiptum fyrir eitthvað sem hún átti fyrir. Sennilega er eitt og annað sem ég þarf að fara að virkja bróður hennar í ef ég vil vera í ömmuleik, þetta er að verða svo stór stelpa. Ég veit nú ekki með 70 mínútur en hún hefur allavega tónlistarþroska til að taka Quarashi fram yfir Írafár. (Skilaboð frá henni til þeirra sem gefa henni jólagjafir: EKKI neitt með Birgittu Haukdal, takk.)

Ég finn ekki jólaseríuna með feitu aulalegu snjókörlunum. Feitu aulalegu jólasveinarnir voru á sínum stað en snjókarlarnir eru horfnir. Varla hafa þeir bráðnað en ég man ómögulega hvað ég gerði af þeim, kannski hafa þeir lent úti í skúr. Þetta er hálfgert neyðarástand, hvað getur eiginlega komið í staðinn fyrir feita aulalega snjókarla?