Engin klisja fer eins mikið í taugarnar á mér og þessi: Konur eru konum verstar.

Það er svo skrítið að hvenær sem konur deila harkalega, kona segir eitthvað neikvætt um eða gagnrýnir aðra konu eða gerir eitthvað á hluta hennar, þá bregst það varla að einhver (oftast kona) kemur með þessa staðhæfingu og aðrir taka undir. Ef tveir karlar (eða fleiri) eiga í hlut, þá heyrist aldrei neitt svipað.

Ég veit ekki - þetta er í hróplegu ósamræmi við mína reynslu, bæði persónulega og það sem ég hef séð utan frá. Konur - sumar hverjar - geta vissulega verið grimmar við aðrar konur. Og líka við karlmenn. Það geta þeir líka. Ég held að þetta sé ekkert kynbundið og ég hef aldrei skilið þessa klisju. En ef fullyrðingin skyldi nú vera rétt - ja, þá er fullvíst að út frá sömu forsendum er andhverfa hennar það líka: Konur eru konum bestar.

En ég held reyndar að þetta sé út í hött. Ef ég skoða þetta út frá eigin reynslu, þá hafa karlmenn örugglega gert mun meira á hluta minn og reynst mér mun verr en konur (og best að ég taki fram að þetta er ekki byrjun á síðbúnu tilleggi mínu til játningarita jólabókaflóðsins). En það eru undantekningarnar og ekki dettur mér í hug að dæma alla karlmenn út frá þessum fáu sem mér er heldur í nöp við. Ég man bara eftir einni konu sem ég get aldrei alveg orðið sátt við í hjartanu; hefur ekki tekist það á meira en þrjátíu árum og verður varla úr þessu. Ekki ætla ég að fara að dæma aðrar konur eftir henni heldur.

Þannig að ég skil ekki hvað þessi klisja er lífseig. Konur geta verið bölvuð meinhorn hver við aðra. Og við karla. Þær eru kannski stundum fljótari að rjúka upp, fljótari að dæma. En þær eru líka oft fljótari að hlaupa til þegar eitthvað bjátar á. Jú, fólk getur verið vont hvert við annað. En ég held að þar ríki enginn kynjamunur.