Efnafræðistúdentinn um ástæðuna fyrir því að honum þykja önnur skinkuhorn standa mínum að baki:

- They're only horny. They don't contain enough skink.

Við vorum semsagt að koma úr tíu ára afmæli Boltastelpunnar - eða reyndar níu ára afmæli númer tvö því að henni líst ekkert á að verða tíu ára og hefur ákveðið að hún ætli að vera níu ára áfram næsta árið og stökkva svo beint yfir í ellefu ára aldur. Ég hafði ekki tíma til að gera allt sem ég hafði ætlað mér - þurfti t.d. að vera í 3 tíma uppi í prentsmiðju í morgun - en gat þó bakað súkkulaðikökur, skinkuhorn og gert brauðtertu. Allar aðrar veitingar sáu afmælisbarnið og móðir hennar um, ég veit ekki hvort Sauðargæran lagði þeim nokkurt lið þótt hann sé afskaplega röskur þykjustubakari.

Það varð ekkert úr því að ég gæfi henni línuskauta eins og búið var að ræða. Við urðum sammála um að þegar fólk er á þessum aldri er ekki skynsamlegt að kaupa eitthvað sem á að setja á fæturna og er ekki hægt að nota fyrr en eftir marga mánuði. Fætur geta stækkað ansi hratt á þessum aldri. Ég man að einu sinni keypti ég íþróttaskó á efnafræðistúdentinn og eftir tvo mánuði var hann alveg hættur að komast í þá; ætli fæturnir á honum hafi ekki stækkað um sex eða sjö númer á tveimur árum.

Í stað línuskauta var því keypt úlpa sem afmælisbarnið var mjög ánægt með. Og svo á að bæta smáræði við sem reyndar er ekki komið á hreint enn.

Íþróttabörnin í fjölskyldunni stunduðu sölumennsku af kappi til að fjármagna keppnisferðir næsta sumar og ég kom heim með bæði jólapappír og kerti. Ég fer alltaf halloka í slíkum viðskiptum þar sem mín börn stunduðu ekki íþróttir að marki og þurftu því ekki að selja neitt - undantekning þó þegar efnafræðistúdentinn var í Hamrahlíðarkórnum, þá gat ég stundað vöruskipti við systkini mín (eða systkinabörn) og látið kaffi og rækjur í skiptum fyrir klósettpappír og harðfisk. Eða eitthvað.