Ég sit hér og velti fyrir mér hvað ég eigi að hafa í kvöldmatinn. Gagnlega barnið og fjölskylda hennar koma í mat og ég hringdi til að spyrja hvað þau langaði í. Boltastelpan (áður nefnd Eldfjallið á þessum vettvangi) tilkynnti að það YRÐI að vera eitthvað af lista sem við hefðum ákveðið um daginn (sú ákvörðun var reyndar mjög einhliða og ég kom ekki nálægt henni); hún væri þegar búin að fá hamborgara og kjúkling hjá mér og nú yrði að vera lasagne, pitsa, mexíkóskt lasagne, kartöflugratín eða kálbögglar. Ekkert annað. Helst vildi hún fá kálböggla og kartöflugratín og ef ég hefði eitthvað sem ekki er á þessum lista í matinn í kvöld, þá væri ég vond kona og svikari.

Svo að nú er illt í efni. Ekki vil ég að barnið fljúgi til Krítar á mánudaginn formælandi svikulli ömmu sinni, en ég er hrædd um að kálbögglar með kartöflugratíni mundu ekki afla mér vinsælda hjá öðrum í fjölskyldunni, nema kannski Sauðargærunni, sem er mikið átvagl. Líklega best að ég rölti út í búð og reyni að fá einhverja brilljant hugmynd þegar þangað kemur.

En hver sem niðurstaðan kann að verða, þá verður rauðrófublaðasalat með, því ég á hrúgu af rauðrófublöðum í ísskápnum.