Háskaför Sauðargærunnar

Ég sit og bíð eftir hringingu frá ungum manni sem ég veit að ætlar að bjóða mér klósettpappír og eldhúsrúllur til kaups.

Er það ekki viss áfangi í lífi hvers barns þegar það fer að troða klósettpappírsbirgðum upp á ættingja sína? Allavega er drengurinn kominn á þetta stig núna. Það er verið að safna fyrir Akranesferð 7. flokks Víkings í næsta mánuði. Gisting í tvær nætur og allt. Spurning samt hvort foreldrarnir þora að senda drenginn þangað miðað við lýsingarnar sem hafa heyrst að undanförnu. Fjöldi af fátæku barnafólki á götunni, allt í volli í skóla- og leikskólakerfinu, tilfinnanlegur skortur á hraðahindrunum og Pólverjar á djamminu. Það er ljótt ástand. Hmm, líklega þarf nú ekki að hafa miklar áhyggjur af því að Sauðargæran fari á djammið í þetta skipti - en samt. Maður veit aldrei með þessa Pólverja, dótturdóttirin og frænka hennar hrökkluðust úr heita pottinum um daginn undan einhverjum pólskum vöðvatröllum.

Og þetta er á sama tíma og faðir drengsins er í Kaupmannahöfn að verja næstumþvíheimsmeistaratitil sinn í kaffismökkun svo að móðirin hefur engan að deila ábyrgðinni með sér. Spurning hvort amman verður að grípa í taumana. Kannski mætti fá Gurrí til að hafa eftirlit með barnunganum á meðan hann er á þessum hættuslóðum - þó ekki sé nema út um eldhúsgluggann, sem veit út að fótboltavellinum. Verst að drengurinn er svoddan flagari að hann notar örugglega tækifærið, sjarmerar hana upp úr skónum og selur henni þriggja ára klósettpappírsbirgðir.