Sófaraunir

Einkasonurinn hringdi áðan, aðallega held ég til að nöldra yfir Íslandspósti. Ég hafði nákvæmlega enga samúð með honum, enda þurfti ég að troða mér framhjá sófanum á ganginum til að svara í símann. - Það má samt segja drengnum til hróss að hann ætlar að bjarga sófamálinu fyrir mig við fyrsta tækifæri.

Ástæðan fyrir þessu sófaveseni er sú að ég ákvað að skipta um sófa/sófasett þegar ég flyt á Grettisgötuna, fannst hornsófinn minn ekki passa í þá íbúð. Gagnlega barnið vildi fá gamla sófann (sem er reyndar nýlegur) og þar sem hún var að flytja í nýju íbúðina sína um helgina fannst okkur einfaldast að hún fengi hann bara strax og ég fengi þá annan gamla sófann þeirra til bráðabirgða, því ég ætla ekki að kaupa nýtt fyrr en ég er flutt. Það gekk ekkert illa að koma sófanum upp stigann en inn í stofuna kemst hann ekki nema lappirnar séu skrúfaðar af og það er ekkert einfalt mál - þannig að nú stendur hann upp á endann á ganginum. Og verður þar eitthvað fyrst um sinn ef drengurinn bjargar mér ekki. Og í stofunni er bara gamall hægindastóll og skemill sem tilheyrir hornsófanum. Þarf svosem ekki meira í bili ...

En þetta rifjaði upp fyrir mér hvað mér leiðast flutningar. Þess vegna ætla ég að ítreka einu sinni enn að það er dobía af bókum í kössum á borðstofuborðinu sem má koma og grúska í (og þarf ekki að troða sér framhjá sófanum til að komast í þær). Eftir nokkra daga fer ég með þær í Góða hirðinn eða eitthvað. Þarna er allt frá bókum um stalínisma, sagnfræði og írskar þjóðsögur yfir í gamlan Perry Mason, Anne McCaffrey og Agötu Christie. Eitthvað af íslenskum skáldsögum í bland. Allir velkomnir.