Segulómunin á hnénu leiddi ekkert í ljós nema mar í brjóskinu (ég vissi ekki að brjósk gæti marist en maður lærir alltaf eitthvað nýtt) og svo náttúrlega slit en það vissi ég nú áður. Við þessu er víst ekkert að gera nema halda áfram að bryðja íbúfen og liðamín og vonast eftir að þetta lagist eitthvað með tímanum. Það er að segja marið. Oh well.

Svo er ég líka með of háan blóðþrýsting. Ég lét mæla hann í leiðinni, það er ekki eðlilegt að vakna oft með höfuðverk á morgnana sem kaffibolli lagar ekki. Og blóðfitan er víst í hærra lagi líka. Ætli ég verði ekki farin að bryðja töflur daginn út og inn fljótlega. Komin með heilt apótek. Ég sem hef hingað til helst ekki viljað taka verkjatöflur, hvað þá annað.

Nú fer kannski einhver að taka mark á mér þegar ég tuða eitthvað um að ég sé að verða gömul. Fyrst ég er komin með alla þessa hrörnunarsjúkdóma.