Ég kom við í Kringlunni í dag og keypti mér alveg ofboðslega þægilega skó. Ég er ekki viss um að þeir skori hátt á flottheitaskalanum en fyrir gamlar og gigtveikar konur er það aukaatriði. Enga Manolo Blahnik hér, takk.

Annars var ég að velta fyrir mér skóvörumerkjum áðan. Sjálf er ég alin upp í gúmmískóm og ekki man ég fyrir mitt litla líf hvað stóð á þeim, ef eitthvað. Það er meira að segja stolið úr mér rétt þessa stundina, þótt skömm sé frá að segja, hvaða gyðjunafni skóverksmiðjan á Akureyri hét. Þaðan átti ég örugglega skó. En fyrsta fína vörumerkið sem ég vissi af var örugglega Bally. Það var af því að ég las Margit Ravn ung að árum og í bókinni Með afborgunum eru fyrstu skórnir sem söguhetjan kaupir þegar hún ákveður að gerast eyðslusöm tískudrós fínir silkiskór frá Bally. Þeir (og það sem á eftir fylgdi) steyptu henni náttúrlega næstum því í glötun, hún eyddi öllu í tískuföt og á endanum var bróðir hennar farinn að ganga í skóm sem voru jafngötóttir og sokkar efnafræðistúdentsins (það stafar þó ekki af miklum tískufatakaupum móður hans). Það var alveg á hreinu að þessir Bally-skór voru meiriháttar flottir.

En ég hef aldrei eignast Bally heldur.