Ég varð vör við það áðan að ég er allt í einu komin með dálitla vörtu hægra megin á hökuna. Ég segi nú ekki að ég sé að verða eins og Tobba á Hala í Mannamun, en þetta er samt ekta kellingarvarta með löngum hárum og alles. Gerir mig helmingi skessulegri en venjulega og er þó ekki á bætandi. Svo að ég er allavega búin að klippa hárin.

Fátt er svo með öllu illt að ei boði gott. Eða það er ég að gera mér vonir um. Ég ætla allavega að túlka svona kellingavörtu sem fyrirboða um að ég nálgist óðfluga mitt langþráða breytingaskeið. Að vísu hef ég fengið svipaða vörtu áður svo að ég treysti því ekki, en samt ...

Þið þarna stelpur, sem skiljið örugglega ekki hvernig breytingarskeiðið getur verið nokkurri konu tilhlökkunarefni, bíðið þið bara. Eins og ég hef áður sagt: Þegar maður er kominn á það stig að eldra barnið manns verður þrítugt á næsta afmæli og maður á barnabarn sem er að verða tíu ára - ja, þá er maður hreinlega ekki lengur á barneignaraldri. Þótt líkaminn segi annað.