(function() { (function(){function b(g){this.t={};this.tick=function(h,m,f){var n=f!=void 0?f:(new Date).getTime();this.t[h]=[n,m];if(f==void 0)try{window.console.timeStamp("CSI/"+h)}catch(q){}};this.getStartTickTime=function(){return this.t.start[0]};this.tick("start",null,g)}var a;if(window.performance)var e=(a=window.performance.timing)&&a.responseStart;var p=e>0?new b(e):new b;window.jstiming={Timer:b,load:p};if(a){var c=a.navigationStart;c>0&&e>=c&&(window.jstiming.srt=e-c)}if(a){var d=window.jstiming.load; c>0&&e>=c&&(d.tick("_wtsrt",void 0,c),d.tick("wtsrt_","_wtsrt",e),d.tick("tbsd_","wtsrt_"))}try{a=null,window.chrome&&window.chrome.csi&&(a=Math.floor(window.chrome.csi().pageT),d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.chrome.csi().startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a==null&&window.gtbExternal&&(a=window.gtbExternal.pageT()),a==null&&window.external&&(a=window.external.pageT,d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.external.startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a&&(window.jstiming.pt=a)}catch(g){}})();window.tickAboveFold=function(b){var a=0;if(b.offsetParent){do a+=b.offsetTop;while(b=b.offsetParent)}b=a;b<=750&&window.jstiming.load.tick("aft")};var k=!1;function l(){k||(k=!0,window.jstiming.load.tick("firstScrollTime"))}window.addEventListener?window.addEventListener("scroll",l,!1):window.attachEvent("onscroll",l); })();

Konan sem kyndir ofninn sinn

Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu

1.2.03

Kannski er enginn nema ég sem las ritsafn Rafaels Sabatini upp til agna fyrir tíu ára aldur. Á flakki mínu á milli sjónvarpsstöðva áðan til að leita að einhverju öðru en handbolta til að horfa á horfði ég á nokkrar mínútur af Scaramouche (man reyndar ekki hvað hún hét í íslensku þýðingunni) og komst að því að ég kunni söguna næstum því utanbókar ennþá, allavega nógu vel til að ná ágætum árangri í þessari getraun. Annars hef ég alltaf verið dálítið svag fyrir swashbucklerbíómyndum og það er bucklað heilmikið swash í Scaramouche.

Uppáhalds Sabatinibókin mín var samt alltaf Blood skipstjóri og Peter Blood sjálfur var uppáhalds swashbucklerinn, ekki síst eftir að ég sá myndina með Errol Flynn í fyrsta skipti. Þótt engin Flynn-mynd jafnist náttúrlega á við The Adventures of Robin Hood. Einhvers staðar sá ég nýlega að James Cagney hefði upphaflega átt að leika Hróa í þeirri mynd. Það á ég dálítið erfitt með að sjá fyrir mér. Allavega hefði það orðið töluvert öðruvísi Hrói.

Annars er Hrói Höttur: Menn í sokkabuxum auðvitað skemmtilegasta Hróamyndin og Cary Elwes krúttlegasti Hróinn (,,Because, unlike some other Robin Hoods, I can speak with an English accent.")

Fyndin tilviljun, nú er einmitt byrjað að sýna Uppreisnina á Bounty á TCM. Fyrsta kvikmyndahlutverki sem Errol Flynn fékk var einmitt hlutverk Fletchers Christian í einhverri ástralskri Bounty-mynd. Gott ef hann á ekki einmitt að hafa verið afkomandi Christians, ég veit ekki hvort það er satt. Ekki er hægt að fletta því upp í Íslendingabók, þar finnur maður ekki Errol. Hann var annars frá Tasmaníu og eini maðurinn sem ég man eftir að hafi tengst bæði Íslandi og Tasmaníu fyrr á tímum var Jörundur hundadagakóngur - kannski var Errol afkomandi Jörundar?

|