Það er afmælispartí í startholunum hér og eins og venjulega þegar eitthvað slíkt er í aðsigi hverf ég inn í dyngju mína og kem ekki fram nema nauðsyn krefji. Reyndar hefur það ekki oft komið fyrir að ég hafi þurft að grípa í taumana, minnir þó að einhverntíma á blómaskeiði gagnlega barnsins í djamminu hafi ég skrúfað öryggin úr til að losna við einn menntaskólabekk sem mér þótti stilla músíkina heldur hátt og ekki taka nægilega vel rökum. En ég á ekki von á öðru en þessi hópur hagi sér skikkanlega og verði farinn fyrir klukkan eitt.

Nokkrir vinir afmælisbarnsins voru reyndar boðnir í mat á undan, ég gaf þeim kjúklingakarrírétt og súkkulaðikökur með mjúkri miðju, jarðarberjum og Amarulasósu á eftir. Alveg ljómandi ágætt. Einn þeirra sagði að þetta væri eins og að borða í Álverinu. Það var hrós. Mér þykir alltaf vænt um svoleiðis hrós.

Verst að núna langar mig eiginlega mest í heitt bað og fara svo að sofa. En það verður bið á því og baðið verður víst að bíða til morguns.