Sauðargæran er flagari. Það fer ekki á milli mála. Og nýtir sér smábarnabrosið óspart til að vefja kvenfólki um fingur sér.

Hann er búinn að vera með stöðugt horstreymi úr nösunum nánast frá fæðingu. Merkilegt hvað lítið nef getur framleitt mikið af hor. Svo stöðugt að ef ætti að virkja það væri sko ekki þörf á neinu miðlunarlóni. Ef snýtuklútar og pappírsþurrkur eru ekki sífellt á lofti fer hann samstundis að minna á tröllkarlinn Hordingul. Sá var með slóða úr nefinu niður að hnjám og var alltaf að reyna að fá bændadætur til að kyssa sig, því hann var auðvitað prins í álögum. Þetta gekk ekki með Ásu og Signýju frekar en vant er í ævintýrum en Helga systir þeirra var séðari, lagði svuntuhornið sitt eða eitthvað álíka á milli og smellti kossi á tröllkarlinn gegnum svuntuhorn og hor og það dugði, tröllkarlshamurinn féll af honum og þau lifðu hamingjusöm til æviloka.

Ef Sauðargæran væri prins en ekki úlfur undir sakleysishamnum, þá væri hann laus úr álögum fyrir löngu, svo margar konur sem hann hefur tælt til að kyssa sig, þrátt fyrir horinn. Og ekki þurft svuntur til. Hann verður skæður þegar hann kemst á unglingsárin. Þið mömmur sem eigið dætur á fyrsta og öðru ári ættuð að vara þær við honum strax.