Núna eru allir að blogga um teiknimyndasögur, frægukalla sem þeir hafa hitt og biluð heimilistæki. Á ég að gera það líka?

Nja ... Uppþvottavélin mín hætti að bila um leið og ábyrgðin rann út, þveröfugt við öll önnur heimilistæki. Þar með lauk löngum og erfiðum samskiptum mínum við Raftækjaverslun Íslands. Og ekkert ,,vonandi" með það. Ég er búin að lýsa því yfir að ef eitthvert tæki frá því fyrirtæki tekur upp á að bila verður því bara hent, ég er búin að gefast upp á þjónustunni á þeim bæ. Punktur.

Efnafræðistúdentinn sér um teiknimyndasögudeildina. En naut þess að vísu vel hér áður að mamma hans vann hjá bókaútgáfu sem gaf út slíkar bókmenntir. Mín uppáhaldsteiknimyndafígúra fyrr og síðar verður Stebbi stælgæi og ferðalag hans um mannkyns- og Íslandssöguna. (Ein minning: Skarphéðinn drífur ekki yfir Markarfljót milli skara, fer á bólakaf og stingur svo hjálmskrýddum hausnum upp úr og urrar: Nú em ek argur.)

Frægukallar og kellingar. Bara útlenskir matreiðslubókahöfundar og svoleiðis sem enginn þekkir hvort sem er. Nigella á bók eftir mig en ég hitti hana aldrei. Svo gisti einu sinni sænskur alvörugreifi í gestaherberginu á Kárastígnum, sem er ekki lengur til (gestaherbergið, því var breytt í eldhús/borðstofu. Veit ekki með greifann). Þarna slær efnafræðistúdentinn mér við eins og víðar. Það gerðist allt í sömu vikunni að hann öskraði á Davíð Oddsson í dyrunum á Raggabúð, vafði sig utan um lappirnar á þáverandi menntamálaráðherra og var nærri búinn að fella hann, og ruddist með látum og offorsi inn á aðalfund Rithöfundasambandsins, Thor Vilhjálmssyni til mikillar skemmtunar en sumum öðrum fundarmönnum til ama. Þá var hann tveggja ára.