Fór í Nóatún í gær og keypti tæplega 13 kílóa svínslæri - það stærsta sem til var - til að útbúa skinkuna fyrir Þorláksmessuboðið. Svo sit ég hérna heima og horfi á ferlíkið og er allt í einu komin með heilmikla bakþanka út af stærðinni - ekki að ég muni sitja uppi með afganga, skinkan sem ég var með í fyrra var tíu kíló og það var ekki einu sinni nóg eftir í hádegissnarl á aðfangadag - en ég veit ekki hvort ég á ílát undir þetta flykki.

Reyndar fór ég og náði í stóru leirkrukkuna sem ég er vön að nota og það er rétt hægt að troða lærinu ofan í hana en erfiðara að ná því upp úr þótt það tækist á endanum. Og það verður nánast bara pláss fyrir kjöt, ég veit ekki hvaða áhrif það hefur á verkunina ef pækillinn er mjög lítill (hann yrði þá líka að vera ansi hreint sterkur). Kannski endar með því að ég verð að kaupa mér tunnu til að salta skinkuna, annars getur farið svo að leirkrukkan brotni í átökunum þegar ég er að reyna að rykkja skinkuhlussunni upp úr henni svo að pækillinn flóir um allt (nei, þarf víst ekki að hafa áhyggjur af því ef það er næstum enginn pækill). Svo þarf ég að hengja skinkuna upp í einhverja daga í búrinu og það þýðir nýjan umbúnað - þverspýtan sem ég hef hengt skinkuna yfir svignaði undan tíu kílóa stykkinu í fyrra og ef ég nota hana aftur er eins víst að allt brotni þegar minnst varir og skinkuhlúnkurinn gossi ofan á hausinn á efnafræðistúdentinum þegar hann er að laumast inn í búr til að kæla bjórinn sinn í frystiskápnum eins og ég er alltaf að banna honum og steinroti hann.

(Útúrdúr: Í fyrsta skipti sem ég verkaði skinku og hafði hengt hana upp í búrinu gleymdi ég að vara drenginn við. Hann átti eitthvert erindi í búrið, rak hvirfilinn í skinkuna, sem hékk heldur neðarlega í það skiptið, brá náttúrlega einhver ósköp og svo leit hann upp og brá enn meira, rak upp öskur og kom fram og spurði mig hvern andskotann hausinn af E.T. væri að gera hangandi inni í búri. Þessi skinka var nefnilega frekar dökk og hrukkótt af því að pækillinn var mjög kryddaður og hún lá heldur lengi í honum. Síðan hefur svona hangandi skinka ævinlega gengið undir nafninu ,,hausinn af E.T.")

Þriðja vandamálið, sem ég nenni ekki að pæla í núna hvernig verður leyst, er hvernig ég á að sjóða skinkuna. Mig minnir að sú í fyrra hafi næstum fyllt út í stóra gráyrjótta steikarpottinn sem ég er vön að nota þannig að það er alveg óvíst að þessi komist í hann. Allavega kemst ekkert vatn með.