Eldfjallið gisti í nótt, fékk að vaka fram eftir til að horfa á Hringadróttinssögu af spólu en reif sig samt upp á ókristilegum tíma og tilkynnti að nú væri kúrutími. Vissi að það þýddi ekkert að reyna að draga mig fram til að horfa á sjónvarpið fyrr en klukkan níu (hún hefur einu sinni laumast til að breyta klukkunni til að gabba mig en það virkaði ekki). Til allrar hamingju er hún þó vaxin upp úr Bubbi byggir eða hvað það nú heitir. Núna er hún komin inn til efnafræðistúdentsins og þau liggja bæði uppi í rúmi og spila einhvern shoot-em-up tölvuleik (það er að segja hann spilar, hún fylgist spennt með og varar hann við óvinum). Sjálf er ég gjörsamlega vonlaus í svona leikjum og hef verið skotin í tætlur á fyrsta borði þegar ég hef reynt, sem er ekki oft því að mér finnst ekkert sérlega gaman að þeim, en aftur á móti hef ég stundum verið kölluð til aðstoðar í ævintýraleikjum þar sem þarf að finna hluti eða leiðir. Veit ekki hvers vegna þar sem ég finn ekki einu sinni mandarínu á eldhúsbekknum ...

Ég varð fyrir áfalli þegar ég skaust út í Krambúð í gær. Búið að setja upp jólaskreytingar á Skólavörðustígnum. Mér finnst þetta einhvern veginn ekki alveg í lagi, ég er ekki alveg tilbúin að fara að hugsa um jólin ennþá og það þótt ég sé búin að fara í gegnum bæði jólabaksturinn og jólamatinn í vinnunni. Það er allt annað. Kannski endar maður eins og konan í Hólminum, sem Siggi Fúsa sagði sögur af hér í den, sem þurrkaði bara rykið af jólaskreytingunum í desemberbyrjun ár hvert.