Ruslpóstur er ekkert sérstaklega skemmtilegur en samt er eitt og eitt sem ég rekst á í forstofunni sem ég tek með upp og skoða. Mestallt læt ég þó óhreyft eða set í stóran kassa sem stendur þarna niðru og er sérstaklega hafður til að safna í ruslpósti. Ég hendi samt aldrei neinu þangað sama dag og það er borið út því að hvað veit ég nema nágrannar mínir hafi áhuga á að sjá hvað er verið að auglýsa?

En það hafa þeir reyndar greinilega ekki því að einhverjir þeirra eru afar duglegir við að taka allt upp um leið og því er fleygt inn um bréfalúguna og setja það í ruslpóstkassann. Of duglegir, satt að segja, því að þegar ég ákvað að tæma yfirfullan ruslpóstkassann í gær fann ég þar tvö blöð sem ég er áskrifandi að og voru tryggilega merkt mér en einhver hafði hent beint í kassann. Ég hefði skilið ef þetta hefðu verið þunnir bæklingar, héraðsfréttablaðið Feykir eða annað slíkt, en þetta voru 160 síðna útlend matreiðslublöð, plastpökkuð og alles, og ef ég hefði ekki fundið þau hefði ég orðið verulega fúl eftir nokkurn tíma, þegar ég áttaði mig á að blöðin væru ókomin, og örugglega kennt útgefendunum eða póstþjónustunni um allt saman.

Ég fann semsagt blöðin mín. En nú hef ég áhyggjur af því að ég hafi kannski áður tapað af einhverjum gagnmerkum póstsendingum vegna ruslpóstfjandskapar nágrannanna ... Það hefur komið fyrir einu sinni eða tvisvar að ég hafi ekki fengið blöð sem ég kaupi í áskrift. Kannski þetta sé skýringin.