Aumingja efnafræðistúdentinn kvartaði mikið undan Kvennasamsærinu mikla áðan. Sat hér einn til borðs með móður sinni, kærustu og tveimur frænkum sem allar hlógu að honum. Ekki það að hann gæfi ekki höggstað á sér:
Efnafræðistúdentinn (ávítaður fyrir að skilja skóna sína eftir á miðri dyramottunni): - Þú tekur aldrei eftir því nema þegar ég geri það.
Móðirin: - En hvernig ætti ég að taka eftir ... Never mind.
Afgangurinn af Kvennasamsærinu flissar eins og smástelpur. Efnafræðistúdentinn fórnar höndum.