Kommentakerfið virkar ekki þessa stundina þar sem Haloscan.com er niðri. Vonandi lagast það fljótlega. Ef einhver skyldi vilja leggja eitthvað til málanna.

Ég sit hér og er að skrifa frétt um Food & Fun 2003, sem gengur ekkert of vel af því að það er frekar æst kona fyrir framan skrifstofuna mína. Nei, hún er ekki að æsa sig við mig.

Einhvern tíma bráðum, þegar ég hef betri tíma, skal ég segja söguna af því þegar bandaríska blaðakonan kom í mat til mín á Food & Fun í fyrra. Sumir hafa reyndar þegar heyrt hana en ef ég ætti að segja frá því neyðarlegasta sem komið hefur fyrir mig í eldamennsku, eins og fólk er gjarna spurt um í tímaritum, þá væri þetta örugglega á toppnum. Afkomendur mínir, sem eru hver öðrum kvikindislegri, hlógu allir eins og bestíur. Reyndar ekki Sauðargæran, sem var of ungur til að hlæja að ráði að ömmu sinni. Hann mundi ekki stilla sig um það núna.

Ég hló sjálf manna mest. Þetta var svona ,,hlæja eða gráta"-móment. Ég hlæ venjulega við slíkar aðstæður. Það er betra.