Bankalistaverk, sinfónían og Karvel

Þegar ég las fréttina um að Kjartan garðyrkjubóndi og þingmaður vildi selja listaverk bankanna fyrir fjóra til átta milljarða (fylgdi ekki sögunni hver ætti að kaupa), þá minnti það mig á eitthvað.

Og svo áttaði ég mig allt í einu á því hvað það var. Það var þegar Karvel Pálmason tjáði sig í umræðum um Sinfóníuhljómsveit Íslands á þinginu um árið. Sagan hefur reyndar alltaf verið sú að Karvel hafi lagt til að spara með því að fækka hljóðfæraleikurum, sumir gætu vel spilað á fleira en eitt hljóðfæri (pákugaurinn til dæmis), en þarna var nú verið að ljúga aðeins upp á Karvel, hann var bara að velta fyrir sér hvað þeir væru margir og af hverju þeim hefði fjölgað svona.

,,Mér er sagt að ekki alls fyrir löngu hafi hljóðfæraleikarar í Sinfóníuhljómsveitinni verið 48. Tiltölulega skömmu síðar voru þeir 59, og mér skilst að nú séu þeir 65. Mér er sagt það. (Gripið fram í: Verðbólgan.) Verðbólgan, segir einhver. Og ég vil spyrja hæstv. ráðh., ég veit að hann veit það, hver sé tala hljóðfæraleikara núna í Sinfóníuhljómsveitinni, og þá er ég auðvitað að tala um fastráðna því að ég geri ráð fyrir að menn séu að tala um það hér."

,,Ég ætla sem sagt ekki að mæla gegn frv., en ég vil lýsa þeirri skoðun minni, að ég sé ekkert sérstakt sem mælir með því og ég veit ekki hvaða vísindalegur útreikningur liggur að baki því, að nákvæmlega 65 hljóðfæraleikara þurfi, og hvaða tónlistarverk sé t.d. lagt að baki þeirri tölu. Hér er kannske spurt af fáfræði, ég veit það ekki, en ég sé ekki að það sé alfarið rétta talan sem menn eru hér að tala um."